Toespraak burgemeester drs. J.J.L.M. Janssen, bij het 25-jarig jubileum van (Willem) Harold Boog als kerkmusicus. Zondag 19 januari, na de eredienst om 10 uur in de Oosterkerk Zeist.


 

 

 

 

Goedemorgen dames en heren, Willem Harold Boog, familie en vrienden van Willem Harold,

Ik heb aardig wat orgelconcerten van je bijgewoond, Willem Harold. Ook al vind je het zelf misschien nog niet genoeg…  En iedere keer als ik naar je luister, raakt je spel me.
Dan voer je me terug naar lang geleden. Naar het Westland. Naar Poeldijk – waar ik opgroeide. En waar ik als jong sopraantje van Deo Sacrum, op zondagochtend in de grote Bartolomeüskerk, de mis zong van Mozart, het ‘Gloria’ van Puccini en het ‘Halleluja’ van Händel.  Dan zie ik onze dirigent weer voor me: Jos Franken.
Die niet alleen onze dirigent was, maar ook de organist. Zo jong als ik was, was ik gebiologeerd door zijn handen. Die over de toetsen vlogen en ergens in hun vlucht ook nog de registerknoppen bedienden. En door zijn voeten - die over de pedalen dansten.
Terwijl ik hem zo driftig bezig zag, begreep ik dat muziek soms een enorm fysieke inspanning vraagt. Orgelspelen is hard werken!

Dat zie ik ook als ik jou hoor spelen, Willem Harold.
Want dankzij de webcam horen we tegenwoordig niet alleen hoe jij het orgel laat jubelen.
We zien ook jouw handen over de toetsen dansen en alle registers open trekken.
En je benen – die zie ik in mijn gedachten over de pedalen gaan.
Terwijl wij ademloos luisteren, ben jij keihard aan het werk.

Tijdens het Oranjeconcert vorig jaar, was je niet fit.
Eigenlijk was je te ziek voor zo’n grote inspanning.
En toch liet je het concert doorgaan.
Toen je in de pauze de trap af kwam, zag ik het zweet op je voorhoofd staan.
Ik realiseerde me toen dat orgelspelen niet alleen een grote fysieke inspanning is, maar ook een mentale.
Zo ziek als je was, bracht je ook toen het orgel tot leven. Wat een toewijding.
Wat een loyaliteit,

Het orgel bespelen is voor jou veel meer dan werk. Het moet wel een roeping zijn.
De roeping om het orgel te laten jubelen én om het orgel als uiting en drager van cultuur te behouden. Soms zijn je concerten zo intens, dat ik denk: het zou bijna prettig zijn om de spanning even te doorbreken. Met een gedicht of met zang. Om ons als luisteraar even op adem te laten komen. Om jezelf misschien even op adem te laten komen.
Tijdens je concerten én tijdens een kerkdienst pak je mij als luisteraar stevig vast.
Ik ga op in je spel. En daarin ben ik vast niet de enige. Want je hebt een grote groep trouwe luisteraars.
Willem Harold, ik feliciteer jou én je familie en je vrienden van harte met jouw 25 jarig jubileum als kerkmuzikant. Het eerste jubileum dat je dit jaar viert!

“De lofzang heeft een voertuig nodig en dat moet een gouden koets zijn”, staat er op je website.
Volgens mij maak jij van het orgel in de Oosterkerk iedere keer opnieuw een gouden koets!

Bedankt voor je passie en voor je toewijding!
Dank u wel.